Tim wou niet naar zee. Al zijn broers waren zeeman en al zijn zusters waren zeevrouw, maar Tim wilde niet. ?Het golft zo,? zei hij. Tims vader, die kaptein is op een driemaster, zei dat je daaraan wende. Maar niemand kan Tim overtuigen. Toch houdt hij ontzettend veel van de zee, hij wil alleen niet varen.
Als hij twaalf jaar is, vindt zijn moeder dat hij groot genoeg is om voor zichzelfte zorgen en ook zij kiest het ruime sop. En zo komt het dat Tim alleen achter blijft in het grote huis dat hoog op een rotsige kust ligt en uitkijkt over zee. Elke dag gaat hij naar het strand om lekker te jutten. Maar van wie zijn de geheimzinnige sporen in het zand, sporen van alleen handen, zonder voeten? En waarom loeren vijf schurken op het aangespoelde boegbeeld?
En hoe komt het bijna verdronken meisje aan al dat goud?